Przejdź do głównej zawartości

Pora docenić pokolenie SILVER

 Z roku na rok ilość osób w wieku produkcyjnym w Polsce spada, zgodnie z przewidywaniem demografów. Rośnie za to ilość osób starszych na rynku pracy, czyli tych w wieku ok. 50+.
Jak podaje "Regionalny plan działań na rzecz zatrudnienia dla województwa pomorskiego na rok 2022" współczynnik relacji osób starszych do ogólnej liczby ludności w 2020 r. wyniósł 26,5%. Ta tendencja utrzyma się i dotyczy całego kraju, a nie jedynie województwa pomorskiego. Zmiany są nieuniknione.
To ważna informacja zarówno dla pracowników, jak i pracodawców. Konsekwencje tego stanu będą widoczne nie tylko w systemie emerytalnym, ale też na rynku pracy. Co to oznacza dla firm?

  1. Zarządzanie wiekiem nie będzie już tylko elementem budowania przewagi konkurencyjnej, ale koniecznym składnikiem zarządzania personelem.
  2. W niektórych firmach konieczne będzie dostosowanie stanowisk, form i warunków pracy dla osób z pokolenia SILVER.
  3. Poważne branie pod uwagę kandydatów do pracy wśród osób z tej kategorii. (Wiem, że nikt się nie przyzna do odrzucenia kandydata ze względu na wiek, ale nie czarujmy się: wciąż widzę ogłoszenia firm, które rekrutują do "młodego zespołu".)
  4. Byś może potrzebna będzie zmiana myślenia o starszych pracownikach, wyjście poza stereotypy. Uważam, że to już pora na zauważenie i docenienie doświadczenia, kwalifikacji i nastawienia do pracy tych osób.
  5. Dołączenie do benefitów pracowniczych usług, produktów wynikających z potrzeb tej grupy, np. związanych ze zdrowiem.
👉Możesz coś dodać do tej listy?


Zdj. Canva

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Jestem kobietą po 40-tce. Zatrudnisz mnie?

  Uśmiechnięte młode twarze, biznesowa garsonka lub bardziej na luzie - bluza z kapturem… Aż chce się oglądać takie zdjęcia z firmowych imprez czy wprost z biznesowych sesji zdjęciowych. A jednak jakiś niepokój telepie się po mojej głowie. Niby wszystko jest pięknie i tylko się cieszyć, że firmy dbają o swój wizerunek w sieci, ale coś mi tu nie gra.  W końcu łapię - nie widzę na tych zdjęciach osób dojrzałych, lub - ujmując to cyferkami - takich 40+. I wtedy robi mi się po prostu przykro. Ja również należę do tej grupy.😞 W takich sytuacjach rzucam w eter pytanie do pracodawców: Jestem kobietą po 40-tce. 👉Zatrudnił/abyś mnie, gdybym miała odpowiednie kwalifikacje i doświadczenie? /Naprawdę liczę, że ktoś mi na to odpowie.😁/ Prowadzę ze studentami zajęcia z zarządzania różnorodnością. Niektórzy z nich pracują w działach hr. Zazwyczaj mają świadomość korzyści płynących z funkcjonowania zespołów zróżnicowanych m.in. pod względem wieku. A jednak w indywidualnych rozmowach słyszę potem: “

Jak zatrzymać pracownika, czyli rzecz o tożsamości zawodowej

  Zawodowo pomagam innym w zmianie zawodowej. Od kilku lat pracuję m.in. ze studentami. Niektórzy z nich dopiero wchodzą na rynek pracy, inni mają już za sobą doświadczenie pracy sezonowej. Obserwuję, jak bardzo ich sposób działania różni się od sposobu starszych osób. Naprawdę rozumiem narzekania pracodawców na młode pokolenie. Ale też dostrzegam robotę, którą szefowie mają do zrobienia. Dlatego dziś na scenę biorę temat tożsamości zawodowej i lojalności. Z jednej strony tożsamość zawodowa to rzadko poruszany temat. Z drugiej - pracodawcy zastanawiają się, dlaczego młodzi ludzie często porzucają lub zmieniają pracę. Najczęściej tłumaczy się to cechami pokolenia (Ach, te zetki!😉), słabą odpornością na stres młodych osób lub/i ich roszczeniowością. Wrzucanie wszystkich do jednego worka zwanego 'pokoleniem' jest - moim zdaniem - zbyt dużym uproszczeniem, choć ułatwia zrozumienie pewnych zjawisk. Przyczyn częstego odchodzenia młodych osób z pracy jest co najmniej kilka. Ja chcę