Bywa, że spotykając innych, rzucamy tylko "Hej, co słychać?". W zamian otrzymujemy: "A, dziękuję, wszystko ok". Po czym każdy idzie w swoją stronę z jakimś poczuciem ślizgnięcia się po powierzchni i rozczarowania. Tak, brakuje nam czasu, żeby posłuchać o tym, co naprawdę się dzieje u naszego rozmówcy. Przy zdawkowym kontakcie z dalekim znajomym to zresztą jest w porządku. Gorzej, kiedy przenosimy ten sam - powierzchniowy sposób komunikacji na bliskich. Uważam, że każdy z nas powinien ćwiczyć się w empatycznej komunikacji, czyli takiej, o jakiej mówi nawyk 5 według koncepcji S. Covey'a: Najpierw staraj się zrozumieć, potem być zrozumianym . Dlaczego to takie ważne? Bo dzięki temu budujemy lepsze relacje. To też nic innego, jak zastosowanie modelu Marshalla Rosenberga, czyli języka żyrafy i szakala określane jako Porozumienie bez przemocy. Jak można nad tym pracować? Najłatwiej zacząć od powstrzymywania się z komentarzami w trakcie rozmowy, chyba że ktoś wprost ...