Jak zmienić pracę i zacząć żyć

Każdej wiosny mój mąż przygotowuje drewno do naszej salonowej "kozy", żeby zimą cieszyć się ciepłem płomieni. Kupił do tego specjalną piłę - poręczną, wytrzymałą, z wydłużonym okresem gwarancji. Jednak po kilku dniach cięcia mniejszych i większych kawałków nawet tak dobre narzędzie tępi się. Staje się mało wydajne, ale i niebezpieczne. Trzeba je naostrzyć, żeby cięcie kolejnych klocków było łatwe. Tak jest też z zasadą nr 7: musimy co jakiś czas naostrzyć "piłę", czyli samych siebie, aby osiągać to, co zamierzamy. I to w 4 obszarach:  fizycznym - ćwiczenia, odżywianie, dobry sen, kontrola stresu; społeczno-emocjonalnym - poczucie bezpieczeństwa, aspiracje, współpraca z innymi, relacje; duchowym - modlitwa, medytacja, życie według wartości; umysłowym - studia, czytanie, pogłębianie i zdobywanie wiedzy formalne i nieformalne. Kluczowe jest zachowanie równowagi w rozwijaniu tych obszarów. Wszystkie wpływają na siebie, dlatego nie przyniesie efektów zajmowanie się np.

Jest takie działanie, w którym 1+1=3. To SYNERGIA. Jak pisze S. Covey: "To znaczy, że całość jest czymś więcej niż sumą poszczególnych części". Najprostszy przykład synergii to poczęcie dziecka przez kobietę i mężczyznę. Co jest potrzebne do synergii? Otwarty umysł i serce na nowe, nieprzewidywalne, różne. |Podjęcie ryzyka przez osoby biorące udział w jakimś działaniu. Wysoki poziom poczucia bezpieczeństwa. Pamiętacie nawyk 4 "Myśl w kategorii wygrana-wygrana"? Jest on niezbędny w osiąganiu synergii. Podstawą są tu czyste intencje. Jeśli jedna ze stron widzi interes w tym, żeby wygrać, to automatycznie zakłada, że druga musi przegrać. W takich warunkach nie ma mowy o synergii. Czy synergia może być również negatywna? Tak. Zazwyczaj ma miejsce przy politycznych dyskusjach, opowiadaniu się po którejś ze stron konfliktu, czyli generalnie tam, gdzie ludzie kierują się zasadą "ja wygrywam - ty przegrywasz". Negatywne podejście, popularne wśród Polaków n

 Bywa, że spotykając innych, rzucamy tylko "Hej, co słychać?". W zamian otrzymujemy: "A, dziękuję, wszystko ok". Po czym każdy idzie w swoją stronę z jakimś poczuciem ślizgnięcia się po powierzchni i rozczarowania. Tak, brakuje nam czasu, żeby posłuchać o tym, co naprawdę się dzieje u naszego rozmówcy. Przy zdawkowym kontakcie z dalekim znajomym to zresztą jest w porządku. Gorzej, kiedy przenosimy ten sam - powierzchniowy sposób komunikacji na bliskich.  Uważam, że każdy z nas powinien ćwiczyć się w empatycznej komunikacji, czyli takiej, o jakiej mówi nawyk 5 według koncepcji S. Covey'a: Najpierw staraj się zrozumieć, potem być zrozumianym . Dlaczego to takie ważne? Bo dzięki temu budujemy lepsze relacje. To też nic innego, jak zastosowanie modelu Marshalla Rosenberga, czyli języka żyrafy i szakala określane jako Porozumienie bez przemocy. Jak można nad tym pracować? Najłatwiej zacząć od powstrzymywania się z komentarzami w trakcie rozmowy, chyba że ktoś wprost

 Zdarza Ci się mieć poczucie, że to, co dobre, czego pragniesz jest w ograniczonej ilości i może dla Ciebie zabraknąć? Jak z tortem - kiedy każdy weźmie dla siebie po kawałku, mogą zostać tylko okruszki. A wtedy przyjdzie pies i wyliże je z talerza. Nic nie zostanie. Dlatego jeśli coś możesz zdobyć, dostać, osiągnąć, łapczywie to chwytasz, żeby załapać się na kawałek tego tortu. 🎂 Albo bardziej dosadny przykład. Pewnie masz jeszcze w pamięci sceny, kiedy w kwietniu br. Rząd zamknął nas wszystkich w domach, a w sklepach dochodziło do dantejskich scen przy papierze toaletowym. Czas pokazał, że tego towaru brakowało tylko chwilowo i w miarę szybko był uzupełniany. Ale wtedy sporo było takich, którzy martwili się tylko o własny tyłek, dosłownie rzecz ujmując.  To klasyczny przykład myślenia "ja wygrywam - ty przegrywasz" lub inaczej "1:0 dla mnie". Dla wielu z nas to najłatwiejszy sposób reagowania. Ale jednocześnie bardzo szkodliwy. Dlatego warto go zmienić na "j

 “Najpierw rób to, co najważniejsze.” Ta zasady przeczy temu, co robimy najczęściej. A najczęściej zajmujemy się tym, co pilne. Bo to, co pilne krzyczy najgłośniej - telefon, który trzeba odebrać natychmiast, powiadomienie o mailu, które pojawia nam się na pulpicie komputera, kiedy robimy prezentację... Nasz przeciętny dzień w pracy przypomina bardziej bieganie od pożaru do pożaru niż sensownie zaplanowane działania. Na dłuższą metę to gaszenie pożarów może doprowadzić nas do wypalenia zawodowego. Pytanie jednak, co w natłoku różnych spraw jest dla nas najważniejsze. Poniższe pytania mogą w tym pomóc. Popatrz na swoje zadania do wykonania najlepiej w perspektywie tygodnia.  Jakie działania zajmują Ci najwięcej czasu, a jakie najmniej? Czy podobają Ci się te proporcje? Co chciałbyś zmienić, co zostawić? Jak to się ma do Twoich priorytetów, wartości i celów? Od razu napiszę Ci, że ten sposób zarządzania sobą i swoimi celami nie jest łatwy. Trudno jest nam nie reagować na to, co pilne i d

Usiądź wygodnie i wyobraź sobie, że przenosisz się w przyszłość za 5 lat. 👉Gdzie będziesz? 👉Co będziesz robił? 👉Jaka będzie Twoja sytuacja materialna, rodzinna? 👉Jacy ludzie będą Cię otaczać? Wyobraź sobie jak najwięcej szczegółów i zapisz to, co zobaczyłeś. (Nie zapomnij o dacie!) Zrobione? Jeśli tak, gratuluję! Właśnie nakreśliłeś swoją wizję końca jakiegoś etapu. Teraz możesz ją dopracowywać, uzupełniać o konkrety. Możesz też wybrać jeden obszar, np. pracę, i skupić się na nim. Tę wizję możesz przełożyć na cele, które chcesz realizować. Działa tu zasada "od ogółu do szczegółu". Jednak na początku potrzebna jest wizja, wyznaczenie ogólnego kierunku, którym będziesz podążał. Dlatego jest to tak ważny nawyk w koncepcji S. Covey'a, na której się opieram w tym cyklu. Kiedy zajmuje się tym tematem, za każdym razem przypomina mi się rozmowa głównej bohaterki "Alicji w Krainie Czarów" z Kotem. To dobra ilustracja tej zasady. - Czy nie mógłby mnie Pan poinformować