Jak zmienić pracę i zacząć żyć

  ⭐Jesteś kobietą, która zmieniła zawód? 👉Chcesz opowiedzieć swoją historię i dodać odwagi innym? Jeśli tak, zapraszam cię do udziału w live’ie na moim fanpage’u Aneta Matyjaszek Coaching i Edukacja. Ale najpierw potrzebuję dowiedzieć się czegoś więcej o Tobie, dlatego proszę, abyś wypełniła ankietę - link poniżej. Na odpowiedzi czekam do 30.11.2023 r. 👉A może masz znajome, które zmieniły zawód?  ↪️Udostępnij ten post u siebie lub przekaż go dalej! link do ankiety

Obserwuję ostatnio zadziwiające zjawisko. Osoby, które zatrudniają lub chcą zatrudniać pracowników, są szczęśliwe, kiedy trafi się ktoś, komu CHCE SIĘ PRACOWAĆ. Nawet jak ktoś taki nie ma wystarczających kompetencji, to pracodawcy z nadzieją w głosie stwierdzają: “Nauczy się!”.😊 Z moich obserwacji wynika, że może nie wszystkie, ale znaczna część kryteriów została obcięta do tego jednego marzenia: żeby chciało mu (kandydatowi) się chcieć. Dzwonią lub piszą do mnie zdesperowani pracodawcy, pytając, czy znam kogoś takiego, bo oni chętnie przyuczą, przeszkolą i nawet fajne pieniądze dadzą. Często i gęsto nie mam kogo polecić… I żeby było jasne: nie dotyczy to tylko zetek. Niechęcią do pracy w pracy wykazują się również osoby w wieku ok.40 lat. To znaczy chcą zarobić, ale na leniuszka…  I kolejna rzecz: takie podejście dotyczy zarówno pracowników fizycznych, jak i tych, którzy chcą zajmować stanowiska “przy biurku”.  Przykład z rozmowy z brygadzistką pewnej firmy produkcyjnej: pani w wieku

  Potrzebowałam wrócić do tego, po co tak naprawdę zajmuję się coachingiem kariery. Podczas jednego ćwiczenia na szkoleniu dla coachów uświadomiłam sobie, że zawodowo jestem… otwieraczem do konserw 🤣 Wiesz, miałam nadzieję, że jestem czymś bardziej szlachetnym.🤪 Inne osoby były perłą, spotkaniem, zachodem słońca, a ja wyskoczyłam z tym otwieraczem… Bardzo mnie to rozbawiło.  Ale jak spojrzałam głębiej, zobaczyłam, że ta metafora w odniesieniu do mnie ma sens. Bo tak naprawdę otwieram swoich klientów na nowe możliwości. Dzięki pracy ze mną wychodzą ze swoich utartych, zakonserwowanych sposobów myślenia o własnych możliwościach i o pracy w ogóle. Zaczynają widzieć swoją ścieżkę zawodową z innej perspektywy i to jest dla nich motywacją do zmian. Tak więc zgadzam się - jestem otwieraczem do konserw.🔧 . 👉A ty do czego możesz się porównać w swojej pracy? 👉Jaki przedmiot, metafora oddaje to, co robisz? Daj mi znać!✍️ /Zdj. Canva/

  Zawodowo pomagam innym w zmianie zawodowej. Od kilku lat pracuję m.in. ze studentami. Niektórzy z nich dopiero wchodzą na rynek pracy, inni mają już za sobą doświadczenie pracy sezonowej. Obserwuję, jak bardzo ich sposób działania różni się od sposobu starszych osób. Naprawdę rozumiem narzekania pracodawców na młode pokolenie. Ale też dostrzegam robotę, którą szefowie mają do zrobienia. Dlatego dziś na scenę biorę temat tożsamości zawodowej i lojalności. Z jednej strony tożsamość zawodowa to rzadko poruszany temat. Z drugiej - pracodawcy zastanawiają się, dlaczego młodzi ludzie często porzucają lub zmieniają pracę. Najczęściej tłumaczy się to cechami pokolenia (Ach, te zetki!😉), słabą odpornością na stres młodych osób lub/i ich roszczeniowością. Wrzucanie wszystkich do jednego worka zwanego 'pokoleniem' jest - moim zdaniem - zbyt dużym uproszczeniem, choć ułatwia zrozumienie pewnych zjawisk. Przyczyn częstego odchodzenia młodych osób z pracy jest co najmniej kilka. Ja chcę

Osoby, które chcą się rozwijać, bardzo często robią to na winie. Czyli biorą to, co im się akurat nawinie pod rękę albo przed oczy. Sama do nich należałam. Na krótką metę - ok, ale w dłuższej perspektywie to jest męczące, mamy poczucie chaosu, a i efekty mizerne. Dlatego rekomenduję bardzo prostą metodę, którą wzięłam z książki "Strategia błękitnego oceanu" - matrycę rozwoju (patrz: grafika!). To 4 elementy, którym trzeba przyporządkować swoje działania. Można to odnieść także np. do nawyków, zachowań itp. To tak jakbyś wkładał przedmioty do odpowiednich pudełek: ELIMINUJ, REDUKUJ, WZMOCNIJ, STWÓRZ :) 👉Jak ci się podoba taka metoda? A może masz swoją?

  Jeśli myślisz o zmianie zawodowej, warto przyjrzeć się emocjom, jakie pojawiają się w tobie.  Czujesz strach czy bardziej ekscytację i aż nie możesz się powstrzymać przed wypisywaniem  w mediach społecznościowych “Idzie nowe!”? A może kłębią się w tobie wszystkie naraz? To naturalne, że przechodząc przez zmiany, przechodzimy przez różne fazy emocjonalne - od negacji, złości, strachu i oporu po adaptację, odzyskanie równowagi i zaangażowanie Każde z tych odczuć to cenna informacja. Przyjmij je właśnie takie, jakie są, ale pilnuj, aby nie tylko one decydowały o twoim wyborze. Dlaczego warto zawalczyć o lepszą pracę? Korzyści jest sporo. W pracy spędzamy statystycznie ok. 33 lata życia – tyle czasu możesz stać w miejscu i męczyć się albo się rozwijać. Dzięki zmianie zawodowej zdobywamy bezcenne doświadczenie i wiedzę o sobie oraz nowe kontakty i umiejętności. Wzmacniamy swoją proaktywność i sprawczość. Ćwiczymy własną elastyczność. Dajemy sobie szansę na nowe, a tym samym na pełniejsze