Jak zmienić pracę i zacząć żyć

 Kiedy myślisz o zmianie zawodowej, co jest dla ciebie najtrudniejsze? Uczenie się nowych kompetencji? Wchodzenie w nowe środowisko? Obawa przed tym, jak odbiorą Cię inni współpracownicy? Czy powtórzą się przykre doświadczenia z przeszłości? Każda zmiana wywołuje lęk, bo zaburza nasze poczucie bezpieczeństwa. Jeśli się temu poddamy, strach będzie nas trzymał w miejscu i nie pozwoli ruszyć do przodu. Jeśli będziemy go karmić, sparaliżuje nas i zdominuje. Jak sobie z nim poradzić? Możesz skorzystać z poniższej propozycji. :) Przede wszystkim cel - co dzięki tej zmianie chcesz osiągnąć? Potem diagnoza: czego tak naprawdę się boisz? Wymyśl min. 3 sposoby, dzięki którym ten strach będzie mniejszy. Wybierz jeden z nich do realizacji. Zapisz, czego potrzebujesz, aby misja zakończyła się sukcesem pod kątem ludzi, narzędzi, technicznych aspektów, finansów, kompetencji itp. Zastanów się, kto Cię może wesprzeć, kto może Ci pomóc w tej pracy. Skontaktuj się z tą osobą! Ustal terminy podejm

 Jednego można być pewnym: rynek pracy się zmienia . Kiedy piszę te słowa (październik 2020), sytuacja na nim jest inna niż na początku roku. Pandemia sprawiła, że zmiany te zaszły gwałtownie, a skutki będziemy odczuwać latami. To, co działa dzisiaj, nie musi działać za 5-10 lat. Nasi rodzice, dziadkowie funkcjonowali w innej rzeczywistości niż obecnie. Mimo to, nie zdając sobie z tego sprawy, powtarzają swoim dzieciom i wnukom recepty na sukces życiowy i zawodowy, które w większości już nie działają albo działają rzadko.  W tym wpisie chcę się zmierzyć z kilkoma z nich.   1. Ucz się pilnie, żebyś miał lepiej w życiu.  To stwierdzenie możemy usłyszeć z ust wielu rodziców i nauczycieli. Zapewne ma mieć funkcję motywacyjną. Prawda jest taka, że przeciętni uczniowie zawodowo radzą sobie lepiej niż ci, którzy kończą szkoły z wyróżnieniem i są wzorowymi uczniami. Mam czasem wrażenie, że dobre wyniki w nauce na wzmagają frustrację, bo przecież tak się napracowali, żeby mieć piątki i szóstki,

  Każdego roku polskie uczelnie wypuszczają absolwentów, którzy nie potrafią się odnaleźć na rynku pracy - z powodu braku odpowiednich ofert dostosowanych do wykształcenia i aspiracji młodych osób oraz kompetencji niedopasowanych do potrzeb firm. W efekcie osoby te podejmują pracę poniżej swoich kwalifikacji.  Prekariusz to przede wszystkim osoba, która: pracuje na umowę cywilnoprawną (zlecenia, o dzieło), w niepełnym wymiarze godzin, poniżej swoich kwalifikacji, w innym niż wyuczonym zawodzie, nie ma poczucia stabilności, bezpieczeństwa w związku z wykonywana pracą, ma wiele dyplomów, certyfikatów, ukończonych różnych form doskonalenia, które jednak nie przekładają się na możliwości zatrudnienia, takie osoby sądzą, że nie mają perspektyw i w związku z tym często podejmują decyzję o emigracji.   Ww. cechy nie muszą występować jednocześnie. Mogą mieć też różne nasilenie. Chyba najczęściej spotkać się można z "przestrzeleniem" edukacyjnym. Widać to szczególnie m.in. w przypadk

Kiedy słyszę to pytanie, od razu nasuwa mi się: „jakiej?”. Niestety, zbyt często słyszę odpowiedź: „jakiejkolwiek”. Wtedy moja rada jest tylko jedna: „To możesz jej szukać gdziekolwiek”. 😉 Ale wszyscy wiemy, że nie chodzi nam o jakąkolwiek pracę, obojętnie gdzie. Chcemy dobrze zarabiać, czuć się doceniani, czerpać z pracy satysfakcję, ale też w większości przypadków oprócz aktywności zawodowej chcemy mieć czas dla bliskich i na realizowanie swoich pasji. Im więcej mamy informacji na temat tego, na czym nam zależy, tym łatwiej określimy, o jaką pracę nam chodzi. Kluczowe są też nasze cele , a także droga rozwoju zawodowego , którą sobie (lub z pomocą doradcy czy coacha) wyznaczyliśmy. Najpierw więc trzeba odpowiedzieć sobie na pytanie o to, jakiej pracy chcemy , żeby przejść do ‘gdzie’ lub ‘w jaki sposób’? Ale załóżmy, że ten etap mamy już za sobą. Możliwości szukania pracy jest kilka: 1. Portale z ofertami pracy . Bez problemu są dostępne w internecie; samemu można wyszukać

Jeśli wchodzisz dopiero na rynek pracy, Twój sposób działania będzie nieco inny niż osoby, która chce zmienić pracę czy zawód, ale obie sytuacje mają też wiele wspólnego. M.in: określenie celów - Jaką pracę chcesz wykonywać? Czego od niej oczekujesz? planowanie - Czego potrzebujesz, aby ją uzyskać? Jakiej wiedzy, umiejętności? Dla osób na początku kariery zawodowej najważniejsze jest zdobycie doświadczenia. Jeśli marzy Ci się stanowisko np. dyrektora, nie łudź się, że jeśli skończyłeś zarządzanie, ktoś od razu po studiach powierzy Ci taką odpowiedzialność. Pomyśl, jakie umiejętności, kwalifikacje musisz mieć, żeby to osiągnąć. Jeśli natomiast masz już za sobą ileś lat doświadczenia zawodowego, zastanów się, jakie umiejętności, wiedzę możesz wykorzystać, aby takie stanowisko zdobyć. Sprawdzi się tu zasada sformułowana przez S. Covey'a: Zaczynaj z wizją końca . Weź przy tym pod uwagę takie czynniki, jak sytuacja na rynku pracy, zdrowie, możliwość uzyskania wsparcia, predyspozycje